Başkenti, Podgorica'dır. Anayasasında Karadağ "demokratik, refah ve çevreci bir ülke" olarak tanımlanır. Nüfusu yaklaşık 800 bin olan ülkenin para birimi ise Euro. Resmi dili Karadağca olan ülkenin turistik yerleri ise Kotor, Budva, Podgorica, Sveti Stefan. Yeşil dağları ve turkuaz deniziyle 'Adriyatik’in cenneti' olarak anılan Karadağ, doğası, sıcakkanlı insanları ve güvenilirliği sayesinde turistler tarafından oldukça ilgi görmektedir. Diğer Avrupa ülkelerine göre daha ucuz olmasıyla ön plana çıkan Karadağ’da Sırpça, Boşnakça, Arnavutça gibi diller de konuşulmaktadır. Yerel saati Türkiye saatine göre 1 saat geride olan Karadağ’a 90 günü aşmayan ziyaretlerde vize gerekmemektedir.
Tarih
Arnavut kökenli insanların yaşadığı Karadağ’a VII. Yüzyılda İmparator Herakliyus zamanında Sırplar da yerleştirilmiştir. Fatih Sultan Mehmet zamanında Osmanlı hakimiyetine giren Karadağ, 1878’de Osmanlı’dan ayrılana kadar bir nevi özerk bir statü ile yönetilmiştir. Osmanlı döneminde çok sayıda isyanın yaşandığı Karadağ, Hersek İsyanı’na da destek vermiştir. Birinci Dünya Savaşı’nın ardından Sırp, Hırvat ve Sloven Krallığı'na dahil olan Karadağ, Nisan 1941'de İtalyan birlikleri tarafından işgal edilmiştir. Aynı yılın mayıs ayında, İtalyanların Çetine'de topladığı ancak Karadağ halkını temsil niteliği çok kuşkulu olan bir ulusal meclis, ülkenin bağımsızlığını ilan etmiştir. Bir yürütme organı seçen meclis, İtalya kralının ülkeye bir kral atamasını istemiştir. Aynı ay içinde başlayan ayaklanma ve çatışmalar 1944 sonlarına dek sürmüştür. İtalyan yöneticilerin ardından kontrolü ele alan Nazilerin de Aralık 1944'de ülkeden çekilmesiyle ülkede denetim Josip Broz Tito'nun başında olduğu Partizanlara geçti. İkinci Dünya Savaşı’nın ardından ise Yugoslavya Sosyalist Federal Cumhuriyeti'nin bir parçası olmuştur. 1992 yılında Yugoslavya’nın dağılmasının ardından Sırbistan ve Karadağ cumhuriyetleri, Yugoslavya Federal Cumhuriyeti adı altında bağımsızlıklarını ilan etmiş ve 2003 yılına kadar bu birlikteliklerini devam ettirmiştir. Karadağ, 2006 yılında yapılan referandumda çıkan %55.5'lik evet oyu ile ise Sırbistan’dan ayrılıp bağımsızlığını ilan etmiştir. 2008 yılında Avrupa Birliği’ne başvuran Karadağ’ın üyelik süreci devam etmektedir. Türkiye’de yaşayan Boşnaklar’ın önemli bir kısmı 1910’lu yıllarda Karadağ'dan göç etmiştir.
Etnik Yapı
Toplam nüfusu yaklaşık 800 bin olan ülkenin 2012 tahminlerine göre yüzde 43’ünü Karadağlılar, yüzde 32’sini Sırplar, yüzde 8’ini Boşnaklar, yüzde 5’ini de Arnavutlar oluşturmaktadır. Resmi dili Karadağca olan ülkede Sırpça, Boşnakça ve Arnavutça gibi diller de konuşulmaktadır. Yüzde 74’ünü Ortodoks Hristiyanların oluşturduğu ülkede, ikinci sırayı Müslümanlar, üçüncü sırayı ise Katolikler almaktadır. 2010 verilerine göre ülke nüfusunun yüzde 61’i şehirlerde yaşamaktadır.
İklimi
Genel olarak Akdeniz ikliminin etkisi altında olan Karadağ’ın yüksek bölgelerinde sert, vadilerde ise ılıman iklim görülür. Yazlar kuru ve sıcak, kışlar nemli ve bol yağışlıdır.
Ekonomi
Karadağ’ın ekonomisi ağırlıklı olarak turizme dayanır. Yalnıza 2010 yılında 1 milyon 213 bin turisti ağırlayan Karadağ’ın 2015 itibariyle milli gelirinin yüzde 20’sini turizm oluşturmaktadır. 1990'lı yıllardan bu yana pazar ekonomisine geçiş için önemli reformlar yapılan ülkede devlete ait varlıkların yüzde 80'inden fazlası ve finans sektörünün de büyük kısmı özelleşmiş durumdadır. Yer şekillerine bağlı olarak ekonomik aktiviteleri çeşitlilik gösteren ülkenin kuzeydeki dağlık alanları ekonomik anlamda en az gelişmiştir. Küçük ölçekli sanayi ve tarımla geçinen Karadağ'da dağ turizmi de gelir kaynakları arasında yer almaktadır. Ancak ülkenin en önemli geliri imalat sanayi, maden sektörü ve özellikle alüminyum üretimidir. Alüminyum ve alüminyum ürünleri, metal ve metal ürünleri, işlenmiş yiyecek ve içecek ile makine ve ekipmanları ihraç edilirken, makine ve ekipmanları, mineral ürünleri, araçlar ile metal ve metal ürünleri ise dış ülkelerden temin edilmektedir. Karadağ’ın en fazla ihracat yaptığı beş ülke ise sırasıyla Sırbistan, Yunanistan, İtalya, Slovenya ve Bosna-Hersek olurken, ithalatta ise bu sıralama Sırbistan, Hırvatistan, Slovenya, İtalya ve Bosna-Hersek olarak gerçekleşmektedir.
